Treinen, maar ook spoorlijnen spreken tot de verbeelding. Die spoorlijnen doen dat misschien zoveel te meer wanneer ze (bijna) verdwenen zijn. De beide auteurs gingen op zoek naar wat er in Nederland op dat vlak nog te vinden is. Sommige oude spoorlijnen zijn alleen nog maar herkenbaar onder de vorm van de rechte wegen die er op hun traject gelegd werden. Van veel lijnen zijn er evenwel nog relicten (hier railicten) terug te vinden.
Die "railicten" zijn zowel verhoogde bermen, uitgegraven sleuven, maar ook stationsgebouwen die een andere functie kregen, een strook kiezel in de ondergrond, maar natuurlijk ook al dan niet door de natuur overwoekerde heuse rails. De beide auteurs detecteerden en fotografeerden tijdens hun veldtochten zowat 1000 km verdwenen spoorlijnen. Tekst en beeld ober de huidige toestand worden in deze uitgave rijkelijk aangevuld met historisch materiaal.
Romantiek en nostalgie zijn facetten die een belangrijke rol spelen in de belevingswereld van het spoor, maar de auteurs voegen er hier een interessante en waardevolle scheut geschiedenis en erfgoed aan toe. Dat deze uitgave warm zal onthaald worden door spoorliefhebbers staat buiten kijf. En terecht.
Met een ietwat jaloerse blik kijken de auteurs naar België en Duitsland, waar tal van vroegere spoortrajecten een nieuwe en waardevolle bestemming kregen als fietstraject. Het is wachten op een uitgever die geïnteresseerd is in een vergelijkbaar project voor België. Dat er hier zoveel kan gefietst worden op oude spoorlijnen is een bijkomend argument.