Zpey herinnert zich nog vaag een avondje stappen met haar vrienden in New York, waarbij ze mogelijk al te zwaar doorgezakt is. Ze wordt niet wakker in het gebruikelijke eerder armtierige appartementje van haar oom, maar in een heldere, zonnige kamer die haar compleet onbekend is. Van de schaarse medebewoners leert ze dat ze zich in de Sanctuary bevindt, ergens diep in een uitgestrekte Mexicaanse woestijn.
De woestijn, de afstanden en de controle maken van ontsnappen onmogelijk uit wat oogt als een luxueuze gevangenis. Iedere poging lijkt tot mislukken gedoemd en de brandende zon is daarbij een handlanger van de organisatoren van de instelling, waar het lijkt alsof er aan een vorm van heropvoeding wordt gedaan.
Aanvankelijk is Zoey er fel tegenhaar zin, maar de angst en de twijfel lijken weg te ebben. Tot er gemoord wordt. Zit de moordenaar(s) bij de gasten of bij de uitbaters van de Sanctuary? Is er wel iemand te vertrouwen? Emma Houghton slaagt erin om de spanning hoog te houden; het vertrouwen tussen de aanwezigen zakt.
Spannende zondagliteratuur!