Vijfentwintig jaar geleden vermoordde ene Travis Green op enkele uren tijd maar liefst 11 mensen in een tot dan vredig Engels stadje. Je weet wel, zo'n typisch Engels stadje, ver weg van de grote wereld, een plek waar nooit iets lijkt te gebeuren... Onder de slachtoffers waren buren, mensen die de moordenaar wellicht kende maar ook complete vreemden. Een link tussen de 11 slachtoffers en hun moordenaar was totaal onvindbaar. Gebeurden de moorden in een vlaag van waanzin of doodde de moordenaar al wie in die korte tijdspanne zijn pad kruiste?
Cassie, vier jaar oud op het ogenblik van de moorden, verloor die dag haar vader terwijl haar moeder het geweld overleefde. Zij ging jarenlang door het leven als "dat arme kind wiens vader doodgeschoten werd" op de zwartste dag in de geschiedenis van het stadje. Naarmate de jaren verstreken vervaagde die herinnering van de omstaanders en kon Cassie een leven leiden zonder steeds maar nagestaard te worden.
Vragen over de zinloze moorden op haar vader en 10 andere inwoners kon Cassie nooit helemaal van zich afzetten. Vragen omtrent "waarom?" keerden af en toe terug. "Waarom?" wordt plots met ee, hoofdletter geschreven wanneer Cassie tussen de spullen van haar dementerende moeder iets vindt wat er op wijst dat haar nooit de volledige waarheid is verteld.
Alle lof voor de auteur op de wijze waarop zij de spanning weet aan te houden en te kanaliseren in de hoofden van de lezers.