Landen waaruit vluchtelingen vandaan komen staan niet onmiddellijk bovenaan in het lijstje van "nog te bezoeken". Maar een land heeft meer te bieden dan alleen maar ter plekke gaan; zijn cultuur en geschiedenis bijvoorbeeld. Dat soort informatie over "vluchtelingenlanden" tot bij ons brengen was natuurlijk niet de bedoeling van dit boek, maar het is wel een interessant en bescheiden nevenaspect.
In eerste instantie gaat het hier over het opvangen, wegwijs maken en adviseren van mensen die have en goed hebben moeten achterlaten en terechtkomen in een land waarvan ze quasi niets weten, met een andere taal, een andere cultuur, andere inzichten, etc... De verhalen spitsen zich toe op vluchtelingen in Kortrijk, maar die mensen tref je ook in andere Vlaamse steden en op het platteland.
De auteurs noteren stukjes van de levensverhalen van vluchtelingen en vertellen over hun contacten met hen. De Kortrijkse aanpak -en die van de auteurs- is beslist niet alleenzaligmakend, dat besef is aanwezig. Maar uit de wederzijdse contacten en de aanpak is er zoveel om te onthouden of om over te discussiëren dat eenieder er baat bij heeft, zowel vluchtelingen als gemotiveerde Vlaamse medemensen, die niet louter willen toekijken.
Gemeenten en individuen etaleren een verscheiden aanpak van de begeleiding van vluchtelingen. De Kortrijkse werkwijze illustreert hoe met wat eigen inzet het leven van mensen die hier al dan niet tijdelijk verblijven toch wat levensvreugde en hoop biedt. En misschien komt ooit de dag dat we samen het land kunnen bezoeken dat zij moesten achterlaten?
Ondertitel: "Over vluchtelingen en mensen die hen helpen".