Salina, een eilandje noordelijk van Sicilië, is zwaar getroffen door covid-19. Allemaal blijven ze weg, de toeristen van overal, die in voorgaande jaren het eiland bevolkten. Stranden en vakantiewoningen blijven leeg, de winkeliers draaien met hun duimen als tijdverdrijf, de vissers kunnen hun vangst slechts moeizaam aan de man brengen, enz...
Toch heeft Salina flink wat te bieden. Aangename stranden, enkele uitgedoofde vulkanen, zicht op zowel de Stromboli als de Etna, een vuurtorentje, het heldere water van de Eolische Zee, ... De lokale overheid, burgemeester op kop, wil een inspanning doen om opnieuw toeristen te lokken en ze biedt enkele kunstenaars de mogelijkheid om een aantal weken in residentie te komen.
Een van hen is Joost Oomen, dichter en auteur van dit prettige reisverslag. Hij heeft zich voorgenomen te bewijzen dat vissen interesse hebben in poëzie, zowel de zijne als die van grote poëten. Om zijn doel te bereiken vraagt hij zelfs een visvergunning aan bij de burgemeester. Of hij zijn doel bereikt lees je in dit verslag dat het aangename verblijf van de kunstenaars op het eiland schetst.
Als ik een vis was, dan zou ik alvast toehappen in dit werkstuk!