Vaak urenlang achterop een motorfiets en af en toe ook met het openbaar vervoer, zo trekt Karin Anema maandenlang door Colombia. Ja, ze is best onder de indruk van de natuur onderweg, maar ze is toch vooral op zoek naar antwoorden op vragen omtrent de gewelddadige onderlinge strijd die het land vele decennia teisterde.
De burgerbevolking was de speelbal van een strijd die in hoofdzaak uitgevochten werd tussen het leger, de guerrilla's en paramilitaire organisaties. Burgers kozen partij voor de een of de ander, maar vaker nog werden ze daartoe verplicht. Deed je mee met een van die groepen, gewild of ongewild, dan was het vaak uitermate moeilijk van dat "etiket" af te geraken, ook al was je grondig tot het inzicht gekomen dat geen enkele van hen deugde.
Er is nu wel een vredesproces en een aantal wapens zijn ingeleverd, maar het onderlinge wantrouwen lijkt onuitroeibaar, ook al wanneer politici daar een sausje van corruptie aan toevoegen. Karin Anema, toch ook al 63 jaar, levert grote inspanningen om mensen die geen stem hebben op het vaak corrupte landelijke podium toch hun verhaal te laten doen. De zwijgende, maar toch vooral lijdende meerderheid slaagt er niet in het tij te keren.
Af en toe laat de auteur je meegenieten van de bijwijlen schitterende natuur; een lichtpunt in dit zo zwaar toegetakelde land. De mooie foto's vormen een aangename onderbreking in dit bijzonder sterke verslag over een land met enorme problemen. Gelukkig zijn er ook nog mensen die nooit opgeven!