De strijd om de Krim lijkt er welhaast een van alle tijden, niet louter sinds het begin van de eenentwintigste eeuw. Altijd al was er wel een heerser of een grootmacht die eraan dacht de Krim te bezitten. Dit grote schiereiland in de Zwarte Zee is dan ook niet zomaar een lapje grond; de oppervlakte ervan bedraagt zowat 85% van die van België.
In eerste instantie is natuurlijk de strategische ligging van groot belang. Hier is een flinke uitvalsbasis voor zowel de Zwarte Zee als de kleinere Zee van Azov. Perzen, Grieken, Romeinen, Byzantijnen, de Ottomanen en natuurlijk ook de Russen beseften dat. Naast het militaire belang is er ook het aangename klimaat. Niet verwonderlijk dat machthebbers van overal hier een plekje wilden om te genieten van een leven in een aangenaam klimaat.
Tussen de historische wetenswaardigheden door weet de auteur ook de zin aan te scherpen om ooit eens op vakantie te gaan op de Krim, natuurlijk beseffende dat zoiets nog niet meteen voor morgen zal zijn. Dromen over de toekomst mag, ook in een werk met een historische invalshoek.
Wanneer de auteur het heeft over de minerale pluspunten van een verblijf op de Krim en vooral sommige kusten had hij beter de hulp van een chemicus / fysicus ingeroepen. Geïoniseerde lucht boven een strand is een vreemd verschijnsel. De aanwezigheid van broomzouten in die lucht is begrijpelijk, maar chemische elementen als calcium, kalium of magnesium zweven daar niet rond in ongebonden toestand. Dat hij in het plaatselijke mineraalwater koolwaterstofchloride meent te detecteren is chemisch wel uitermate "bijzonder". Schoenmaker blijf bij uw leest.
Aangename kennismaking met de geschiedenis en de geneugten van de Krim. Hopelijk komt daar ooit weer echte vrede zonder overheersers en kunnen we plannen maken om die regio zelf te ontdekken.
Ondertitel: "Geschiedenis van een betwist schiereiland".