Het afgelopen jaar heeft zowat iedereen de eigen streek terug hervonden. Nooit hebben we met zovelen gewandeld langs bos en hei. Zo ook Pim Niesten, cameraman en bioloog. Alleen was zijn insteek iets anders. Zijn doel was een natuurdocumentaire te maken over het ‘wilde’ België. Gelijktijdig heeft Pim een dagboek bijgehouden waarvan dit boek het resultaat is. Eens te meer blijkt dat je in de natuur geduld en veel chance moet hebben om de juiste beelden te maken én om de juiste protagonisten aan te treffen. Het is niet omdat je weet in welke streek er massa’s hazen zitten dat je ook zomaar in de rammeltijd ‘boksende’ hazen kan bezig zien. Net zo bij de herten. Die hebben ook hun plekken waar ze graag grazen, maar bij het minste geluid … kan je er wachten op Godot.
Leerrijk is dit boek zéker en vast. Je maakt kennis met minder bekende natuurfenomenen zoals ‘La Lesse qui tourne’ en ‘zeevonk’. En misleiding blijkt ook een interessant fenomeen. Vooral om aan voedsel te komen. Het zijn op zich grappige verhalen over misleiding tussen vogel en mens, als tussen vogels onderling. Denk maar aan de zeemeeuwen die een ‘frietje steken’ op de dijk aan zee.
Het blijkt in dit boek eens te meer dat teamwork tot resultaten leidt. Pim Niesten en zijn collega’s konden rekenen op een netwerk van vrijwilligers die hen informeerden over interessante weetjes uit hun eigen omgeving. Zo hebben plaatselijke boswachters, groenbeheerders en gidsen tal van nuttige tips aangeleverd over dieren en hun gewoonten. Soms leidde die informatie tot nieuwe inzichten en kennis, zoals het gevecht tussen de mannetjes van de Lentevuurspin in Lommel.
Onze natuur in België? Zéér boeiend beschreven in deze publicatie.