Sigri Sandberg is altijd al bang geweest in het donker, maar ze doet pogingen om van die angst af te geraken. In haar thuisland is er zeker 's winters veel meer duisternis dan hier; dat is best een aspect van het leven waarmee je leert omgaan. Bij wijze van oefening of experiment beslist ze om tijdens de donkerste periode van het jaar 5 nachten helemaal alleen door te brengen in een berghut in een afgelegen deel van haar land.
Terwijl Sigri Sandberg nadenkt over duisternis, wetenswaardigheden daaromtrent vertelt blikt ze ook terug op de geschiedenis van een vrouw die ruim 80 jaar geleden lange tijd geconfronteerd werd met duisternis en eenzaamheid op een gelijkaardige afgelegen locatie. Inderijd uiteraard zonder de hedendaagse communicatiemogelijkheden.
Terwijl Sigri Sandberg met zichzelf geconfronteerd wordt laat ze de lezer het omliggende eenzame landschap ontdekken. Dat is misschien wel een idee voor een "vakantie" eenmaal we corona overwonnen hebben? Het lijkt me wel wat om in die omstandigheden dit bijzondere boek nogmaals te lezen.
Ondertitel: "Vijf bange nachten onder de sterren in een Noorse berghut".