Sinds 1926 al publiceert Michelin haar "Groene Reisgidsen". Om de lezers enigszins te begeleiden bij hun zoektocht naar de mooiste bezienswaardigheden bedacht Michelin het systeem van beoordelingen met sterren. Drie sterren staat daarbij voor "deze bezienswaardigheid is de reis waard". Inmiddels is dit systeem van beoordelingen wijd en zijd uitgebreid. Beoordelingen hebben geen eeuwigheidswaarde en worden regelmatig herzien. Ook nieuwe bezienswaardigheden vergen een beoordeling.
Beoordelingen gebeuren op basis van 9 vaste criteria. De "eerste indruk" is het eerste daarvan, maar verder volgen onder meer ook nog de bekendheid, de intrinsieke waarde, de schoonheid, de charme, … Ook wordt rekening gehouden met de "kwaliteit van de ontvangst van het publiek" en de "kwaliteit van het bezoek zelf". Nadat de auteurs van de respectievelijke gidsen hun beoordelingen ingediend hebben is er een redactiecomité dat alles evalueert en eventueel aangepaste aantallen sterren toekent. Er wordt niet over ijs van één nacht gegaan!
Frankrijk met zijn enorme culturele en landschappelijke rijkdom telt talloze 3-sterren plekken. In deze uitgave worden er 250 daarvan beknopt voorgesteld, in de mate van het mogelijke geografisch gerangschikt. Bij zoveel sterrenpracht is het moeilijk discussiëren over waarom deze wel en deze dan weer niet. Een conclusie is overduidelijk: al heb ik al een mooi stukje Frankrijk gezien, er is nog ontzettend veel sterrenmateriaal te ontdekken.
Bij elk van de sterrenplekken hoort een of meer foto's. Uiteraard zijn ze van degelijke kwaliteit, maar ik kan me niet van de indruk ontdoen dat de fotografen een voorkeur hadden voor beelden net na zonsopgang of juist voor zonsondergang. Dat levert mooie beelden op, maar trekt toch enigszins de aandacht weg van de sterrenplekken zelf, waar het uiteindelijk allemaal om draait.
Ondertitel: "250 bezienswaardigheden die de reis waard zijn."