In Noorwegen zijn babytijgerpythonslangen bijzonder zeldzaam. In de vrije natuur tref je ze alvast niet aan; de handelaars die zulk dier kunnen leveren zijn wellicht evenmin talrijk. Toch speelt dit dier een belangrijke rol in deze thriller. Over het algemeen is die rol eerder passief ten opzichte van mensen, maar toch. Het is misschien eerder een kwestie van aandacht geven en aandacht krijgen? Of is het een (vals) gevoel van veiligheid?
Liv, de eigenares van de babytijgerpython, woont in een dorp aan een fjord in het Westen van Noorwegen. Ze deelt een appartement met twee vrienden, maar die hebben slechts onrechtstreeks weet van de slang die er huist. Het leven gaat zijn gangetje in het milieu waarin Liv en haar vrienden vertoeven.
Dertien jaar later krijgt Mariam Lind tijdens het winkelen ruzie met haar elfjarige dochter Lind. Het meisje stormt het shoppingcenter uit en lijkt vervolgens van de aardbodem verdwenen. Zoektochten van de beide ouders, de politie en vrijwilligers leveren niets op. Dat moeder Mariam zich vreemd gedraagt moet ook de politie opvallen. Intern blijkt daar trouwens ook niet alles koek en ei.
De verhaallijnen switchen over en weer tussen het heden en de periode van 13 jaar geleden, toen Liv de babytijgerpython in haar bezit kreeg. Terzijde; dit veelkleurige dier is niet giftig. Oef, alvast één geruststelling tijdens het lezen. De talloze hoofdstukjes van dit wat koude verwekkende werk vertellen telkens over de stappen die een van de hoofdfiguren zet; ofwel in het "gewone" leven ofwel in de speurtocht naar de verdwenen Lind. Toen of nu.
De plotvorming en de compositie van het werk moeten de auteur flink wat hoofdbrekens gekost hebben. Alle appreciatie voor die creativiteit.