Waarom een boek over Zelzate? Deze vraag zullen velen zich wellicht stellen. Zelzate is ontstaan aan en door het Kanaal Gent - Terneuzen, het heeft zelfs de gemeente in twee gesplit. Maar wat het zo bijzonder maakt is zijn politieke en medische geschiedenis. Reeds voor de Tweede Wereldoorlog heeft Zelzate rode burgemeesters die veelal nog eens banden hebben met de vakbond. Het is ook de enige gemeente waar niet minder dan een kwart van de kiezers stemden op de Partij van de Arbeid. Zij zetelen met zes raadsleden in de gemeenteraad. Hoe is het mogelijk dat Zelzate zo afwijkt van de rest van Vlaanderen?
Om een antwoord op die vraag te krijgen trok de auteur naar de oudste inwoners van Zelzate. Zo schetst hij op een boeiende manier bijna een eeuw geschiedenis via getuigenissen. Ze vertellen over de gemeentepolitiek en waarom rood hier telkens weer de scepter zwaait. Over de bijzondere plaats van de PvdA en het dalend succes van de sp.a. Misschien is het wel de laatste rode burgemeester? Zelzate is ook een gemeente zoals de anderen met dagdagelijkse probleempjes maar ook met zware problematieken.
Zelzate is groot geworden door Sidmar en de mandatarissen hebben er blijkbaar alles aan gedaan om sedert de jaren '60 hun bevolking er aan een job te helpen. Doch een haven brengt ook milieuproblemen met zich mee. Zo is er de grote gipsberg en uiteraard de staalfabriek. Die laatste is niet alleen het onderwerp van discussies over milieu maar ook van sociale werkomstandigheden. De artsenpraktijk 'Geneeskunde voor het Volk' speelt in al die discussies een zeer belangrijke rol. De artsen zijn eigenlijk de hoofdpersonages van het boek, naast de vele burgemeesters.
Is dit boek alleen voor Zelzatenaren geschreven? Absoluut niet. Als je dit boek leest hoef je niets van dit fabrieksdorp te weten. Thomas Blommaert maakt je al snel duidelijk dat Zelzate een buitenbeentje is in Vlaanderen. Het is geschreven met een zeer vlotte pen die je voortdurend weet te boeien.