Onderweg, door een natuurgebied, op een snelweg, in het centrum van een historische stad, varend op een rivier, enz... vraag je je misschien wel eens af hoe het landschap dat je aanschouwt er "vroeger" zou uitgezien hebben? Met "vroeger" bedoelt de auteur duizenden, honderdduizenden en zelfs miljoenen jaren geleden. Welke planten groeiden er in die oerlanden, liepen er al dan niet dieren rond en misschien ook al menselijke wezens?
De leefwereld van toen kunnen we fysiek niet meer bezoeken, maar de auteur tracht een beeld te schetsen van de landschappen van toen en de daar aanwezige wezens. Hij onderzoekt de aarde -de landschappen al dan niet onderwater- hoe die ooit was. Thomas Halliday bekijkt niet alleen bodems en fossielen, maar combineert daarnaast ook resultaten van wetenschappelijk onderzoek uit een zeer brede waaier aan vakgebieden.
Alle landschappen in alle tijdvakken beschrijven zou wellicht zelfs een Herculeswerk zijn voor het verzamelde collectief van Wikipedia-medewerkers. Er moesten dus helaas drastische keuzes gemaakt worden. Al lezend "bezoek" je op deze boeiende reis door de geschiedenis van de Aarde onder meer volgende landschappen: de Northern Plain in Alaska tijdens het pleistoceen, Zwaben tijdens de jura, Rhynie (Schotland) tijdens het devoon, Gargano (ItIalië) gedurende het mioceen en tal van andere.
Uit de gedachtegang en de beschrijvingen van de auteur kan je je ook een beeld vormen van hoe andere landschappen de ongenadige invloed van tijd en natuur ondergingen. Uitermate interessant, maar neem je tijd (het gaat tenslotte over miljoenen jaren).
Ondertitel: "Een reis door de werelden die achter ons liggen".