Na de openstelling van het land voor buitenlandse toeristen zijn er over China en zijn bewoners al heel wat boeken geschreven. Ook dit reisverhaal uit 1986 van Adriaan van Dis hoort in het rijtje thuis. Niettegenstaande de reis reeds meer dan twintig jaar geleden plaats vond leest het boek nog aardig actueel. De grote verdienste ligt hier bij de auteur. In zijn eigen bondige stijl geeft hij de omstandigheden, de omgeving en de mensen die er in figureren weer. Het duidelijkste bewijs is het eerder dunne boekje dat toch een immense tocht doorheen gans China - van Hong Kong via Peking tot over de Pakistaanse grens - beschrijft.
Het is een poging om het traject van een van de oudste handelswegen ter wereld, de zijderoute, te benaderen. Het wordt een lange reis met verschillende gidsen en reisgenoten. Op zijn tocht ondervindt hij de vele facetten van de Chinese samenleving en de voor ons rare gewoontes van de bevolking. Zo beschrijft hij de onsmakelijke eetgewoonten, het niet behulpzame personeel, volgepakte treinen, onhygiënische toestanden in hotels enz.
Het verhaal is op te splitsen in twee delen: het eerste gedeelte waarin hij zijn contacten met de “gewone Chinezen” beschrijft en het tweede luik met zijn ervaringen met de verschillende minderheden die de steppen en de woestijnen van oostelijk China bevolken.
Het boekje is rijkelijk geïllustreerd, helaas komen door het drukprocédé de foto’s niet tot hun recht, vooral de coverfoto laat te wensen over. Wel handig zijn de kaartjes met de oude zijderoute en het traject van de reis.