De aanzet van deze cd klinkt ergens ver weg, een beetje weemoedig ook. Een reisgevoel ook, maar dan eentje dat niet met Vlaanderen te associëren valt, daar gebeurden alleen maar de opnames. Het gevoel dat in het eerste nummer (Ou t’en vas-tu?) aanwezig is moet van elders komen.
Ook in de volgende nummers van deze cd blijft die gecombineerde sfeer van ver weg zijn, reizen en weemoedigheid hangen. Muziek hoeft niet persé vrolijk en opwekkend te zijn. Weemoed is een emotie die zich hier prachtig muzikaal laat vertalen. Muziektechnisch is het wellicht niet de gemakkelijkste emotie om uit te drukken. Vandaar misschien dat de vier muzikanten zich extra lijken uit te leven, improviseren ook?
Het nummer fraai gezongen door Cathérine Paris is eigenlijk het enige dat wat vrolijker klinkt. Wellicht omdat de zon er door schijnt?
Reizen is ook een beetje afscheid nemen, weemoed hoort daarbij. Deze cd van vier knappe muzikanten drukt dat ten volle uit.
Aantal nummers: 12
Totale speelduur: 49’
