Meteen bij de start van deze cd vloeit er een aanstekelijk ritme uit de luidsprekers. Een ritme, soms eigenzinnig klinkend, dat de acht muzikanten van Follia, samen met hun gasten, de ganse cd weten aan te houden.
Een precieze aanduiding van de plaats van Follia in het brede muziekspectrum ligt niet voor de hand. Maar hoeft dat ook wel? Belangrijk is dat je de muziek prettig vindt. Om hen toch ergens te situeren: ze bevinden zich op de raakvlakken van folk, jazz en rock. Folk is de vaste uitvalsbasis, van daar uit worden er aangename muzikale uitstapjes ondernomen over de grensgebieden heen. Blijven die grenzen vast zoals echte, of doet de muziek hen vervagen, zoals het hoort in onze multiculturele wereld? Deze cd overschrijdt niet alleen muzikale grenzen, ook werkelijke.
Op deze tweede cd van Follia staan er zowel eigen composities, zoals “Amélie”, naast hedendaagse arrangementen van oeroude klassiekers als “Harbalorifa”, gezongen door de Nederlandse gaste Marijke Peters. Verwacht je niet altijd aan klassieke combinaties van instrumenten. De schalmei laat zich niet intimideren door de keyboards en de dwarsfluit voelt zich niet te bescheiden om mee te doen met de drums of de gitaar.
Kijk uit naar een live optreden van deze groep, die een geluid voortbrengt dat herinneringen aan “onderweg” oproept.
Uitgifte nummer : WBM 21067
Speelduur: 40’
Aantal nummers: 10
Verkrijgbaar in de betere cd- en multimediashops.
