Veelal kennen we de Hanze vaaglijk als een soort van samenwerkingsverband tussen handelssteden in West-Europa en de daar actieve handelaars. Niet alleen wilden ze hun handelsactiviteiten beschermen, maar bovendien ook graag uitbreiden. De onderlinge handel verliep overigens niet alleen over zee, maar eveneens over land. Om als burger deel te nemen moest je verplicht een inwoner zijn van een van de deelnemende steden, zo blijkt.
We kunnen meestal wel een aantal hanzesteden opnoemen, zoals bijvoorbeeld Hamburg, Lübeck, Brugge, Riga, Danzig, Kopenhagen, enz... Wie wist evenwel dat dit samenwerkingsverband op haar hoogtepunt (in de 15de eeuw) zowat tweehonderd aangeslotenen telde? Niet dat alles onderling peis en vree was. Vaak was het hemd nader dan de rok, wat leidde tot onderlinge twisten en tot een komen en gaan van leden.
Dick Harrison schetst hoe de deelnemers al in de middeleeuwen tot een vorm van internationale samenwerking kwamen, die nadien eigenlijk nooit meer zijn weerga kende. En dat met mogelijkheden tot communicatie die vandaag compleet ondermaats lijken. Petje af voor de overheden en handelaars die hierin slaagden.
Toegegeven, onze kennis van de Hanze is / was bijzonder gelimiteerd. Dick Harrison slaagt erin om de bijzonder complexe geschiedenis van dit in hoofdzaak economische samenwerkingsverband helder te omschrijven en te duiden. Een Herculestaak als het ware.
Ondertitel: "Opkomst en ondergang van een machtig handelsverbond".