Een genocide beperkt zich niet tot het uitmoorden van een volk, maar wil ook de tradities, het erfgoed, kortom de cultuur wegvegen. Deze heerlijke uitgave wil het tegenovergestelde van een genocide bieden; de tradities veilig stellen en bewaren.. Eten maakt deel uit van de tradities, van het erfgoed, van de cultuur. Door haar ligging is Palestina al eeuwenlang een ontmoetingsplek van mensen uit allerhande culturen, maar ook een plek met een zeer levendige aan- en afvoer van specerijen. Dat dit een bijdrage levert aan de rijke lokale gastronomische tradities mag niet verbazen. De oudste schriftelijke vermelding van de naam Palestina dateert overigens van +/-1200 voor Christus en is terug te vinden op Egyptische inscripties.
De auteurs vertellen over hun tradities tijdens de voorbereiding van een Palestijns diner, een maaltijd waar vredelievende gasten van andere culturen en religies welkom zijn. Christenen, moslims agnosten en andersgelovigen keken in rustiger tijden samen uit naar het diner van Kerstmis, samen beseffend dat Jezus en het christelijk geloof in hun land geboren zijn, in Bethlehem dus.
Een waaier aan heerlijke recepten -en herinneringen aan de tijd voor de Israëlische bezetting- weten de lezers zowel culinair als historisch te boeien. Veelal zijn de recepten vegetarisch van aard, al blijft vlees niet compleet afwezig uit de ooit feestelijke maaltijd. Zelfs iets eenvoudigs als Jaffa-zonnen (bloedappelsienen met zeezout) oogt uitnodigend. En had je ook oesters verwacht in de Palestijnse keuken? En natuurwijn?
Gerechten, geschiedenis en verhalen uit een veelzijdig religieuze familie zijn vervlochten met elkaar in dit bijzondere boek. Het toont ook aan hoe aangenaam samenleven kan. De keuken en de feesttafel leggen een verbindende basis. Wat als aanvallen van buitenaf, gaande sinds1948, achterwege zouden blijven?
Ondertitel: "Een geschiedenis in verhalen en gerechten".