Wanneer je oom je vraagt om gedurende een paar wintermaanden op zijn hotel in de Pyreneeën te passen, dan is het moeilijk daaraan te weerstaan. Niet alleen is er voedsel en drank ruimschoots aanwezig; je mag ook nog eens een aantal van je vrienden meenemen als reisgezelschap. Heerlijk toch zo'n winters verblijf in een hotel: alles inbegrepen en bovendien gratis. Het lijkt wel een sprookje in plaats van een vakantiejob.
Wanneer een felle sneeuwstorm het hotel compleet van de buitenwereld afsluit daalt de pret en stijgen de onderlinge spanningen. De vriendengroep blijkt dan toch niet zo hecht te zijn. Ook al omdat iemand last minute een oude schoolvriendin aan het gezelschap toevoegde; een behoorlijk flamboyant wezen dat zich moeilijk kan vinden in de al langer bestaande groepsdynamiek. En dan overlijdt er iemand...
Zeventien jaar later zit de hoofdfiguur, Lili, nog steeds opgescheept met wrange gedachten aan dat verblijf in het Pyreneeënhotel. Gedaan met haar vroegere vrolijke leven; ze sluit zich zoveel mogelijk af van de buitenwereld. Tot iemand van de vroegere reisgenoten zelfmoord pleegt. Lili gaat nu zelf op zoek naar de waarheid; zowel die van nu las die van zeventien jaar geleden.
Reageren als volwassenen lijkt niet altijd de hoofdbezigheid van meerdere reisgenoten. Leeftijdsgenoten zullen misschien makkelijker het door de reisgenoten vertoonde gedrag begrijpen.