Alleen op zijn fiets lijkt Bram zich goed te voelen. Onderweg zijn is veel belangrijker dan toeristische hotspots opzoeken. Hij vindt van zichzelf trouwens dat hij een waardeloze toerist is. Genieten van de natuur, van de wisselende landschappen, dat wel. Afzien lijkt hem niet veel te deren, want op de tanden bijten, dat kan hij als geen ander. Wat hem ook aanspreekt zijn de ontmoetingen met mensen; geen groepen, maar liefst individuen of gezinnen.
Genieten van ontmoetingen en van gastvrijheid, dat is wat Bram gaande houdt. Met stijgende verbazing bekijkt hij bijvoorbeeld de enorme gastvrijheid die hem in Turkije te beurt valt; meer nog dan in de vele andere landen op zijn fietsreizen door Europa. Zijn tentje opslaan in iemands tuin of bij een schuur, dat is heerlijk overnachten. Maar het allerbelangrijkste is toch hoe hij het zelf uitdrukt: "Ik wil onderweg zijn".
Onderweg zijn biedt Bram ook veel tijd om na te denken; over zijn leven, over de mensen in zijn omgeving, over de toekomst. Bram de fietser, dat is soms ook Bram de denker. Soms duiken er wel eens vooroordelen op, maar meestal heeft Bram vrede met het leven op en met de fiets. Al beseft hij ook wel dat leven meer omvat dan alleen maar fietsen.
Bram ontmoet zichzelf tijdens indrukwekkende fietsreizen door Europa. En lijkt daar uiteindelijk vrede mee te hebben. Het is heerlijk fietsen in het wiel van Bram!
Ondertitel: "Enkele reis Portugal en retour Turkije. Een fietsreis van ruim 19.000 km".