De decennialange bezetting van Tibet door China krijgt nauwelijks een greintje aandacht wanneer je dat vergelijkt met de Russische inval in Oekraïne of de onderdrukking van de Palestijnen door Israël. Zelfs het lot van de Oeigoeren, eveneens in China genereert nog een beetje meer interesse van de buitenwereld. Westerse communisten, zich verschuilend achter andere namen, zijn best tevreden dat er zo weinig gepraat wordt over deze kwalijke aspecten van hun ideologie.
Eigenlijk is het alleen de Dalai Lama die erin slaagt om voorzichtig een beetje aandacht voor Tibet en de Tibetanen op te wekken. De Nederlandse auteur van deze uitgave kon hem enkele malen ontmoeten en dat was mede toe te schrijven aan haar jarenlange inzet voor het lot van de Tibetanen Haar inzet voor dat bijna vergeten volk loopt nu al vier decennia. Tijd voor een terugblik en een verslag.
Het dieptepunt van haar vele verblijven in Tibet was in december 1988 toen ze zwaar geraakt werd door Chinese kogels. Ze was toen actief op tal van terreinen: (scholing, hulp aan armen, vertalen, verzamelen van getuigenissen van inwoners, ...) Haar inzet voor de Tibetanen bracht haar niet alleen bij de Dalai Lama, maar ook tot op hoog niveau in de Verenigde Naties.
Dit bizondere verslag is er niet alleen een van inzet voor de Tibetanen, paar vertelt ook over haar reizen door dit prachtige land en haar talrijke ontmoetingen met gewone Tibetaanse mannen en vrouwen die al dan niet worstelen om de eindjes aan elkaar te knopen. Velen hopen dat de Dalai Lama als een vrij man terugkeert naar zijn en hun geboorteland, maar die hoop brandt met een zeer klein vlammetje, mede door de slappe houding van de buitenwereld.
Hopelijk verandert deze inkijk in Tibet daar iets aan? Of zoals een monnik zei: "De eigenaren van Tibet zijn de Tibetanen".
Ondertitel: "Berichten uit bezet Tibet".