Daar waar Rudi Vranckx in Het Journaal of Terzake af en toe een paar minuten krijgt om ter plekke de gebeurtenissen in Syrië te verslaan, kon Jonathan Littell er een ganse paperback aan wijden. Hij doet verslag van zijn verblijf van ongeveer tweeënhalve week in Homs en omgeving, begin dit jaar. "Verslag doen" mag je letterlijk nemen, want de auteur bezorgt ons zijn nota's zoals hij die ter plekke noteerde. Slechts af en toe voegt hij een bescheiden verduidelijking toe.
Dit verslag is letterlijk geschreven terwijl de kogels om de oren fluiten, sluipschutters vanachter een muurtje gluren en artilleriegeschut davert. Bladzijde na bladzijde trek je met de auteur en de leden van het Vrije Syrische Leger te voet en met de wagen door een regio waar de strijd op ieder ogenblik overal kan oplaaien. Maar het is mooi om lezen hoe hij in deze verscheurde wereld met al zijn gruwelijkheden ook af en toe kan genieten van de hartelijke gastvrijheid van de Syriërs.
Het gebeurt maar zelden dat je zulk indringend verhaal krijgt voorgeschoteld over een streek waar je momenteel best NIET op reis gaat.