Wetenschappers dachten dat de coelacant al honderden miljoenen jaren geleden uitgestorven was, maar in 1938 vonden Zuid-Afrikaanse wetenschappers een net overleden exemplaar. Het behoorlijk lelijke best zorgde voor sensatie alom en de jacht op meer exemplaren, bij voorkeur levende, werd ingezet. Samantha Weinberg beschrijft die zoektocht zeer gedreven.
Het duurt nog wel even eer er een tweede exemplaar gevangen wordt. Dan blijkt dat de dieren zich vooral schuil houden nabij de Comoren, in de Indische Oceaan. Middels pamfletten en een serieuze beloning worden de lokale vissers ingeschakeld in de jacht. Ook de Franse overheid wil haar deel van het wetenschappelijke prestige; deze eilandengroep is immers een kolonie. Af en toe wordt er inderdaad een coelacant bovengehaald en kortstondig in leven gehouden.
De verrassing is groot wanneer ook vele duizenden kilometers verder, in de Zee van Celebes, coelacanten gevangen geworden. De jacht op de dieren wordt inmiddels zo groot dat maatregelen ter bescherming zich opdringen. Een vissoort die geacht werd honderden miljoenen jaren geleden te zijn verdwenen, mag je in de 21ste eeuw niet doen verdwijnen door overbevissing.
De auteur beschrijft bijzonder gloedvol de (her)ontdekking van de coelacant en zorgt voor een zeer lezenswaardig verhaal.
Ondertitel: "De zoektocht naar de Coelacant".