In dit omvangrijk boek beschrijft Abrahm Lustgarten de aanleg van ‘s werelds hoogste spoorlijn van Beijing naar Lhasa die in 2006 werd voltooid. Met de aanleg van deze prestigieuze spoorlijn wil de Chinese overheid greep krijgen op het afgelegen grensgebied vol rijke bodemschatten. Politiek gezien was de aanleg van de spoorlijn een heet hangijzer, de jaren die voorafgingen aan de aanleg waren voor Tibet de meest roerige en instabiele periode van de afgelopen duizend jaar.
Voor het verhaal volgt de auteur Zhang Luxin, de ingenieur die het traject van de trein over verraderlijke bergpassen en permafrost uitstippelt, en de Tibetaanse winkelier Renzin Tashi, die in een explosief groeiende gemeenschap moet vechten om het hoofd boven water te houden. De auteur beperkt zich niet enkel tot de technische kanten bij de aanleg van de spoorweg. Hij besteedt veel aandacht aan de menselijke aspecten en dit zowel van de ingenieurs en de arbeiders als van de bewoners van Lhasa. Deze worden na de aanleg geconfronteerd met een stortvloed van Chinese gelukzoekers. Hierdoor verandert het aangezicht van de lokale gemeenschappen drastisch. Soms ten goede, maar in vele opzichten ook niet. Het spoor naar Tibet is een actueel, schokkend en aangrijpend ooggetuigenverslag van de onwaarschijnlijk snelle economische groei van China. Het belicht ook de keerzijde van de medaille: de offers die land en burgers moeten brengen.
Het is misschien een cliché maar niettegenstaande het non-fictieve gegeven leest dit boek als een trein. Het boek is geïllustreerd met overzichtkaartjes en een katern zwartwit foto’s.