Tijdens zijn wandeling langsheen de "Grand Central Belge", een private spoorlijn van Wallonië naar Vlaanderen aangelegd in de 19de eeuw, mijmert de auteur over de grote economische verwachtingen die deze verkeersader opwekte en over het belang ervan voor de enkele decennia voordien in elkaar geknutselde staat België.
De economische verwachtingen werden alvast bewaarheid voor de klasse van de rijke financiers, die hun investering vaak veelvuldig zagen opbrengen. Aan de andere zijde van het economische spectrum bevonden zich de arbeiders, die vaak voor een hongerloon moesten zwoegen en in omstandigheden leefden die dikwijls niet menswaardig waren.
Diegenen die hoopten dat deze spoorlijn van de Borinage via Leuven naar Antwerpen de jonge staat België een sterkere ruggegraat zou geven kwamen verkeerd uit. Weliswaar was dit land een tijdlang een leidende industriële macht in Europa, maar qua natievorming tussen Vlamingen en Walen was de impact uiterst gering. De auteur merkt met een tikje weemoed op dat er van meet af aan getwijfeld werd aan het definitieve welslagen van de Belgische staat. De vraag hoe lang ze het nog gaat rekken kan ook Pascal Verbeken niet beantwoorden.
In eerste instantie is dit het verslag een leerrijke voetreis, waarbij de auteur zich ontpopt als een aangename en deskundige gids, die in fraaie bewoordingen verhaalt over de landschappen die hij doorkruist en de interessante mensen die hij ontmoet. Vanuit een zeer menselijk standpunt beschrijft hij de geschiedenis van de Walen, Vlamingen en immigranten die er tewerkgesteld waren. Volg de auteur van in je zetel en ontdek niet alleen een bijzondere regio maar ook een flinke brok geschiedenis van de 19de en 20ste eeuw.
Ondertitel: "Voetreis door een verdwijnend land".